آمار
وب سایت:
خدایا، خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغای کشمکش‌های پوچ مدفون نشوم.
ما همچنان ایستاده ایم
بعضی با دو پا
بعضی با یک پا
بعضی بدون پا
ولی همگی استوار...
بعضی با دو پا
بعضی با یک پا
بعضی بدون پا
ولی همگی استوار...
اينجا محل توقّف و شهادت ما است
در روايتى از ابومخنف نقل شده كه: همه رهسپار شدند تا در روز چهارشنبه به دشت كربلا رسيدند. ناگهان اسب امام(ع) ايستاد. امام(ع) از آن پياده شد و بر اسب ديگرى سوار شد. آن نيز حركت نكرد. هفت اسب عوض كرد، ولى هيچ كدام حتى يك گام جلوتر نرفتند. امام(ع) چون اين امر شگفت را ديد، پرسيد: نام اين سرزمين چيست؟ گفتند: غاضريه. فرمود: آيا نام ديگرى دارد؟ گفتند: نينوا. فرمود: نام ديگرى؟ گفتند: ساحل فرات. باز پرسيد: نام ديگرى دارد؟ گفتند: كربلا. امام(ع) آهى كشيد و فرمود: دشت اندوه و بلا! سپس فرمود: از اينجا كوچ نكنيد كه به خدا سوگند اينجا خوابگاه شتران ما و جاى ريختن خونهاى ما و هتك حريم ما و محل شهادت مردان ما و ذبح كودكان ماست.به خدا سوگند همين جا [ عاشقان حق ] قبرهاى ما را زيارت كنند و جدّم رسول خدا(ص) به اين تربت نويدم داده است و در فرموده او خلاف نيست».
خطبه حسين بن على(ع) در مكه
(الف) امام حسين(ع) چون خواست از مكه رهسپار عراق گردد به سخن ايستاد و فرمود: اَلْحَمْدُ لله وَ ما شاءَ الله وَ لا قُوّة اِلاّ بِالله و صَلّى الله عَلى رَسُولِه؛ مرگ بر انسان‌‌‌‌‌ها لازم افتاده همانند اثر گردن‌‌‌‌‌بند كه لازمه گردن دختران است و من به ديدار نياكانم آنچنان اشتياق دارم مانند اشتياق يعقوب به ديدار يوسف ...
